Lotties medische "reis"

Hello everyone,

Ik weet niet of iemand deze blog nog leest, maar heb bedacht om toch maar even een berichtje te plaatsen.

Even een waarschuwing vooraf: Het schijnt dat mijn Nederlands een beetje achteruit aan het gaan is, dus bij deze m'n excuses voor het geval er rare zinnen voorbij komen! Ik denk dat m'n geschreven Nederlands nog wel redelijk ok is, praten is soms wat lastiger ;-)

De reden voor deze update, is mijn medische situatie. Ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat de paar mensen die deze blog (nog) lezen, weten dat ik afgelopen oktober weer eens ben flauwgevallen en dat ik deze x nogal ongelukkig terecht ben gekomen (namelijk vol op m'n gezicht).
Hoewel de schrammen en de meeste zwellingen inmiddels verdwenen zijn, heb ik nog steeds een bult op m'n lip van waar m'n tand door m'n lip is gegaan, mijn voortand is nog steeds afgebroken en ik heb een blessure in mijn duim in de spieren/bindweefsel, waarvoor ik nog ongeveer wekelijks naar het ziekenhuis mag (fysiotherapie en maandelijkse bezoekjes aan de klinisch specialist).

Mede door dit ongelukje, maar ook omdat ik de laatste maanden weer steeds vaker flauwviel, heb ik de artsen eindelijk zo ver gekregen dat er onderzoek gedaan werd. Mijn huisarts heeft inmiddels vastgesteld dat ik een ziekte heb die vasovagale syncope heet. Mijn neurosysteem is erg gevoelig, wat inhoudt dat een aantal dingen ("triggers") ervoor zorgen dat ik flauwval door een verandering in mijn bloeddruk en hartslag.

Inmiddels ben ik onder behandeling bij het "fall & syncope centre" in het ziekenhuis hier in Newcastle. Geluk bij een ongeluk, dit centre schijnt erg gespecialiseerd en gerenommeerd te zijn - mensen vanuit omliggende provincies worden zelfs naar dit centre doorverwezen en ik kan er vanuit m'n werk te voet naar toe! De arts daar vermoedt ook dat het om VVS gaat, maar wil niks aan het toeval overlaten en dus wordt Lottie volledig doorgelicht! Dit is fijn, omdat ze me eindelijk serieus nemen en alles goed onderzoeken, maar soms ook wel eng omdat er best veel bij komt kijken.

Morgen krijg ik een hele speciale Valentijnsdate, namelijk een ECG recorder die de komende week mijn hart activiteiten moet gaan monitoren. Ik mag verder gewoon doen wat ik normaal doe, met uitzondering van een paar dingen (niet voor een magnetron staan die aan staat bijv. :P )
De week er na moet ik naar de cardioloog voor een echo van mn hart en krijg 'k wederom zo'n monitor, maar dan voor 24 uur.

Volgende maand komt de grote test, waar ik nogal tegenop kijk. Ik moet dan weer terug naar het fall & syncope centre waar ze me aan een bed gaan vastbinden, met allerlei apparatuur om mijn hartslag en bloeddruk te kunnen meten, en vervolgens wordt het bed omhoog geklapt, tot bijna horizontale positie zodat het is alsof ik sta.De bedoeling van deze test ("tilt table test") is dat ik uiteindelijk flauwval, zodat ze kunnen zien wat er tijdens het flauwvallen in mijn lijf gebeurt. Als ik niet vanzelf flauwval, spuiten ze iets onder m'n tong waardoor m'n bloeddruk daalt, zodat ik alsnog flauwval. Gelukkig komt mijn lieve mamsie over voor dit onderzoek, want ik denk dat ik de steun die dag erg kan gebruiken en het zorgt er ook voor dat ik nu ietsje rustiger naar die dag toe leef.

Natuurlijk is het mijn eigen keuze geweest om hier naartoe te verhuizen, en ik heb er ook echt geen spijt van, maar het is best wel zwaar om dit hele proces alleen te moeten doorlopen. Ik heb hier wel vrienden, maar omdat ik aan de buitenkant gezond lijk, hebben die toch niet helemaal door hoe heftig het is en hoe zeer ik me soms alleen voel.
Een van m'n beste vrienden vroeg of ik er over nadacht om terug naar Nederland te verhuizen. Hoewel ik haar gedachte wel begrijp, is dat eigenlijk helemaal niet in me opgekomen. Het zou ook niet zoveel uitmaken, aangezien dit IN mij zit en ik het dus gewoon mee terug naar Nederland zou nemen.
Daarbij, zoals ik eerder al zei, is dit centrum heel goed en ik heb ook echt het idee dat ze me zo goed mogelijk proberen te helpen, dus wat dat betreft ben ik hier misschien zelfs wel beter af!

Nu zijn jullie inmiddels weer een beetje op de hoogte.. geen verhalen meer van mijn kant over brute avonden stappen of gezellige wijntjes hier & daar, want ik mag geen alcohol meer drinken.
Op zich komt me dat nu ook wel goed uit, heb ik in ieder geval een goed excuus om niet genomineerd te kunnen worden voor die maffe "at-filmpjes" die heel m'n facebook pagina over lijken te nemen!

Dikke kus van de andere kant van de plas, mocht je ooit bidden of een kaarsje aansteken of wat dan ook, dan zou ik het waarderen als je aan me denkt! Xxxx heel veel liefs!